Προσδιορισμός στήριξης

Δίνοντας μάχη για την ζωή της, η Ρηνούλα με περισσή δύναμη μπαίνοντας στο χειρουργείο, σκεπτόμενη τα παιδιά της είπε:


Ζωή χωρίς πόνο δεν έχει νόημα, αγγίζοντας στο θάνατο ελπίζει στην ανωτέρα δύναμη.

Αποζητώντας στη θύμηση της τους ήχους να μην πονάνε στον αγώνα της ζωής.

Άπειρη η ασπλαχνιά μέσα στο πλήθος το Θεσσαλικό.

Τους στοχασμούς της κάποιος τους έχει δει.

Μα εκείνη με τρεμάμενο κορμί πέφτει στο παγωμένο χειρουργείο και είπε χτες ήταν άνοιξη με την εικόνα αυτή έκλεισε τα μάτια της, περιμένοντας να διώξει το θεριό.

Όψιμα κοντά της κανένας δεν σκέφτηκε να έρθει,

ψέλλισε ασυνόδευτη με βλέμμα ειρηνεμένο, η μοναξιά δεν την οργίζει

και είπε μέσα της, μακριά απ’ τα δάκρυα μας, πλάθετε λάσπη.

Όσο κι’ αν θρονιάστηκε ο χειμώνας στη ζωή της σαν ίσκιος παροδικός αφήνοντας σημάδι.

Η λέξη εκτίμηση και φροντίδα έχει ξεθωριάσει.

Αποφασισμένοι οι πιστωτές της περιφρόνησης, πάσχιζαν να βρουν τροφή για ν’ αυξηθούν τα μυστικά της.

Τη βρήκε οδυνηρή συνάντηση μπροστά της, ερήμαξε το φως, ξεδιάντροπη της έδειξε το λάκκο.

Άνεμος ζυγώνει, θα σβήσει κι ο παλμός κι οι τύψεις δεν φέρνουν ελευθερία.

Το αίμα κοχλάζει από ενοχές θα συνεχίσει και ο καρπός να αυξάνεται στον κήπο να απομένει.

Η Ταύτιση δεν έχει αντίληψη η άποψη σπάει τη στενότητα του μίσους.

Κανένας δεν σταματάει την κατάρρευση της συνείδησης.

Δίδαξες, εκφράστηκες, δημιούργησες που να ‘ξερες πως θα σε φέρνανε την αποξένωση.

Το μεγαλείο της έγνοιας της δεν έπαψε ποτές.

Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς μπορούν με χίλιους τρόπους.

Θα επιστρέψω υπάρχουν δίκαιες εκκρεμότητες.

Ρηνούλα