Το έτος 1945 τον Απρίλιο κατέβηκε ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με την Ειρήνη Παππά από το βουνό στην πόλη των Σοφάδων και πήγαν στο γιατρό Νασιάκο για να γεννήσει η Ειρήνη. Έξω από το ιατρείο του Να­σιάκου ήταν διάφορες ομάδες και δεν μπορούσαν να περάσουν.

Ειδοποιήθηκε τότε ο Αχιλλέας Ιατρού από τον Άρη Βελουχιώτη και όλοι μαζί, δηλαδή Ιατρού, Βελουχιώτης και Ειρήνη Παππά ήρθαν στην Κυψέλη Καρδίτσας, στο σπίτι μου, γιατί η μάνα μου ήταν μαμή, για να γεννήσει εκεί η Ειρήνη.

Το βράδυ γεννήθηκε το κοριτσάκι (της ίδιας μέρας) και εκείνη τη στιγμή ο Άρης είπε στην Ειρήνη: Γεννήθηκε η Ρηνούλα μας και εμείς από τότε τη βαφτίσαμε Ρηνούλα. Αλλά μετά στο σχολείο όταν μεγάλωσε ο δάσκαλος την έγραψε Αικατερίνη.

Οι συμφωνίες μας ήταν να κρατήσουμε το παιδί, γιατί ήταν εξώγα­μο και θα μας πλήρωνε για να μπορέσουμε να το ζήσουμε, γιατί είχα άλ­λα δύο παιδιά από το γάμο μου και ήξεραν ότι είμαι φτωχός. Έτσι το παιδί μεγάλωσε στην οικογένειά μου και το αγαπήσαμε σαν δικό μας παιδί, δεν το ξεχωρίζαμε από τα άλλα και φοβόμαστε να μην μαθευτεί το μυ­στικό και πικραθεί και το ίδιο και μήπως τη χάσουμε.

Οι συμφωνίες για χρήματα δυστυχώς δεν τηρήθηκαν. Από ότι ξέ­ρω όμως, ο Άρης ο Βελουχιώτης, που ήταν γεννημένος καπετάνιος, συ­νεπής άνθρωπος και τίμιος, έστειλε χρήματα μέσω του Άγγελου Ιατρού αλλά ουδέποτε μας τα παρέδωσε.

Άλλες δυστυχώς τότε οι καταστάσεις, ως γνωστόν ήταν δύσκολες και δεν τολμήσαμε να μιλήσουμε. Το 1948 μετέφερα το παιδί στην οικο­γενειακή μου μερίδα, το οποίο γεννήθηκε το 1945, και το ξεγέννησε η μάνα μου που ήταν μαμή. Μόλις γεννήθηκε το παιδί, το ίδιο βράδυ, ο Άρης έφυγε για το βουνό. Μετά από τρεις μέρες έφυγε και η Ειρήνη Παππά που αναφέρω είναι η μεγάλη και καταξιωμένη γνωστή ηθοποιός. Έκλαψε πολύ εκείνο το βράδυ και γύρισε μετά από ένα μήνα.

Ήταν πολύ χαρούμενη που είδε το παιδί, μας αγκάλιαζε και μας φι­λούσε όλους. Μάθαμε ότι δεν πρόλαβε να συναντηθεί με τον Άρη, γιατί μετά από ενάμιση μήνα περίπου από τη γέννηση του παιδιού, σκοτώθη­κε ο Άρης και η Ειρήνη στη συνέχεια έφυγε με αποστολή στο εξωτερικό. Θυμάμαι σαν τώρα την Ειρήνη. Όμορφη, νταϊλιάνα, σε ένα άλογο καλοθρεμμένο, που όλο χόρευε.

Πήραμε όλοι μας μεγάλη στεναχώρια όταν σκοτώθηκε ο Άρης. Τα χρή­ματα που αναφέρω παραπάνω τα οποία έστειλε ο Άρης στον Ιατρού για να μας τα δώσει, ήταν ένα μήνα περίπου μετά τη γέννηση του παιδιού και είμαι βέβαιος ότι αν ζούσε θα τηρούσε τη συμφωνία του και δεν θα δυ­σκολευόμασταν να αναθρέψουμε το παιδί.

Το λάθος μου ήταν ότι έβλεπα την Ρηνούλα μας να μεγαλώνει και να κλίνει ιδεολογικά προς την Αριστερά κι εγώ σαν αγράμματος επέλεξα να την παντρέψω, νομίζοντας ότι θα την αποτρέψω από την ιδεολογία της, δίνοντάς της για σύζυγο έναν ακροδεξιό.

Δεν την άφησα να κάνει μόνη της τις επιλογές της και αυτό με βαραίνει.

Θέλω μόνο να την παρακαλέσω να με συγχωρέσει και να της πω ότι αυτό το έκανα, δηλαδή, το έκρυψα τόσο καιρό από φόβο.

Επιστρέφοντας η Ρηνούλα μια μέρα από τη Θεσσαλονίκη της είπε ο πατέρας της: Όλοι κορίτσι μου δυσκολεύουν την έρευνά σου, έχεις δι­καίωμα να αγωνιστείς για τους φυσικούς σου γονείς. Είναι ιστορικό το θέμα. Πρόσεξε. Κινδυνεύει η ζωή σου.